Jan Bos voor zijn winkel aan Het Gouden Pand die waarschijnlijk verandert in een woonhuis. Foto: Bram Noordhuis

„Ik had eigenlijk nog een jaar door willen gaan,” vertelt de aimabele bakker. „Maar op een zaterdagmiddag in juni werd ik niet goed in de zaak. Binnen een uur lag ik in het ziekenhuis met een maagbloeding. Ik heb twee weken in het OZG in Scheemda gelegen en ik ben nog niet weer helemaal in orde. De huisarts vertelde me dat er ook een burn-out aan zat te komen. Ik moest ermee ophouden. De zaak was goed aan de loop. Het ging soms te goed, met ook nog eens leveringen van gebak aan diverse restaurants. Het werd te veel met mekaar. Ik heb een beetje roofbouw op mezelf gepleegd. Wat ik jammer vind, is dat ik nu niet op een normale manier afscheid heb kunnen nemen van mijn klanten. Van hen neem ik met pijn in het hart afscheid. Ik heb de sociale contacten altijd erg belangrijk gevonden.”

Bos kijkt met voldoening terug op de lange periode aan het Gouden Pand. “Vooral de laatste zeven, acht jaar dat ik back to basic gegaan ben met alleen maar natuurlijke en zelfgemaakte producten. Ik heb het altijd samen met een winkeljuffrouw afgekund en vond het ook leuk om stagiaires met succes naar een geslaagd examen te leiden.”

Met het sluiten van de deuren, verdwijnt ook een beetje een beroepsgroep uit Appingedam. „Ik heb hier 28 jaar naar volle tevredenheid gezeten. In het begin waren we nog met vijf zelfstandige brood-banketbakkers. Ik ben de laatste die over is gebleven. Je hebt nog wel filialen van banketbakkers, maar hun producten worden niet in Appingedam gemaakt.”

De lekkernijen die Bos zelf het liefst maakte waren kindertaarten. „Dat is echt mijn favoriete product, al of niet met een mooie foto of logo. Als dan pa of moe met het kindje binnenkwam om de taart op te halen, als ik dan die stralende kinderoogjes zag, dan was mijn dag weer goed. Daar doe je het voor. Als de klanten tevreden zijn, ben ik ook tevreden.” Ook met zijn slagroomschnitten scoorde Bos goed. Dat was mijn best lopende gebak. Die hadden we ook zo’n beetje elk weekend in de aanbieding.”

Bos is al op zijn 17e als banketbakker begonnen in de plaats waar hij opgroeide, Delfzijl. „Ik heb daar bij Henk de Munk en bij Jakob Pieterman gewerkt.” Op zijn 36e maakte Bos een bijzondere carrièresprong. Hij werd directeur van de Eemsdam broodfabriek in Farmsum. „Dat heb ik twee jaar volgehouden. Dat werk lag me toch niet. De productie was machinaal en ik kreeg met heel andere zaken dan bakken te maken. Bovendien maakte ik dagen van elf uur ’s avonds tot één uur ’s middags. En dat zes dagen in de week. Ik had helemaal geen sociale contacten meer. Ik zag op den duur het verschil tussen dag en nacht niet meer. Nadat ik ermee gestopt was heb ik een half jaar nodig gehad om weer in mijn ritme te komen.”

De keuze voor een eigen ‘eenmanszaak’ aan het Gouden Pand is een gouden greep geweest, vindt Bos. „Ik kijk met een heel tevreden gevoel terug op de afgelopen 28 jaar. Ik ga het nu eerst even echt rustig aan doen. Een beetje vissen en een beetje lezen. Ik kan bij mijn vriendin Rika weer mooi op krachten komen. Daar heb ik een goede aan. Ze is ook nog eens verpleegkundige geweest. En we gaan eens rustig bekijken wat de toekomst brengt.”

Van die toekomst maakt zijn woon-werkpand in Appingedam geen deel meer uit. „Nee, het pand komt te koop. Het is een Rijksmonument, een beschermd stadsgezicht. Ik heb de laatste twintig jaar boven de zaak gewoond. Het pand heeft vijf verdiepingen, met de bakkerij in de kelder. Het is een mooi plekje. Vanaf mijn woonkamer op de eerste verdieping was ik de enige die de Solwerderstraat helemaal in kon kijken. Een prachtig uitzicht. Ik hoop dat het een mooie bestemming krijgt. Waarschijnlijk wordt het een woonhuis.”

Release: 5154a982722766800a39fd213c7293a102d9623a