Hij was gewoon een buitengewone kunstenaar, op het kruispunt van Jules Verne en Leonardo da Vinci.Panamarenko, wiens echte naam Henri Van Herwegen was, was een raadselachtige en verrassende vernieuwer, die uit zijn verbeelding gewoon fantastische creaties spoot die hem tot de meest vooraanstaande en verbazingwekkende kunstenaars van zijn tijd zouden maken.Galerie Wilde Genève wijdt een tentoonstelling aan hem, drie jaar na zijn dood, en biedt het Zwitserse publiek de mogelijkheid om persoonlijk de explosieve creaties te ontdekken van dit genie die ervan hield vliegtuigen te maken die niet konden opstijgen.Ja, een kunstenaar, maar ook een ingenieur, uitvinder en visionair, hij deed zijn werk om meer te doen dan kunst te creëren, maar om concepten in vraag te stellen die zo complex en enorm zijn als tijd en energie.Via een selectie van werken, gaande van de raket die aan de grond is genageld tot zijn voorbereidende tekeningen, dompelt de galerij van Genève ons onder in het universum van dit genie wiens wereld even wetenschappelijk als dromerig is.Een artiest als geen anderEen eerste vraag rijst.Waar komt deze naam, Panamarenko, vandaan?Aan verbeeldingskracht ontbrak het de in Antwerpen geboren Belgische kunstenaar niet, en door de keuze van zijn pseudoniem demonstreerde hij dat al aan de wereld.Zijn afkomst?Een ironische mix tussen twee gehate naties, aan de ene kant de luchtvaartmaatschappij Pan American, aan de andere kant de Sovjet-staatsman Ponomarenko.Vanaf het begin is de toon gezet, Henri Van Herwegen is geen kunstenaar zoals de anderen.Van jongs af aan getalenteerd, ging hij naar de Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen toen hij nog maar 15 jaar oud was, en na een passage door de popart begon hij snel aan het project dat zijn leven zou animeren: zijn beroemde machines.De eerste zou zijn geboren in het hart van de jaren 60. Schoenen met magnetische zolen zouden ons in staat moeten stellen om op het plafond te lopen.Vanaf het begin trokken zijn buitengewone ideeën en zijn explosieve werken de aandacht van zijn collega's, zoals de kunstenaar Marcel Broodthaers die hem als de grootste Belgische kunstenaar van zijn tijd beschouwde, of Joseph Beuys die zijn eerste tentoonstelling aanbood.Maar het was in 1972 dat alles van de grond kwam voor de man die vliegtuigen moest maken die niet ver van de grond konden vliegen.De tentoonstellingscurator Harald Szeemann selecteerde hem vervolgens voor de 5e editie van de documenta in Kassel waar Panamarenko besloot zijn werk, de Aeromodeller, enkele jaren eerder te presenteren.Een extra groot project, met een luchtschip van 27 meter lang, uitgedost in een rieten mand die aan een PVC-ballon is bevestigd.Sterker nog, volgens de kunstenaar zouden een tiental mensen daar op reis kunnen gaan.Maar door de creatie te observeren, een artistiek wonder maar een fragiel vliegend object, begrijpen we dat hij liever zijn kwartier vestigde in het museum voor hedendaagse kunst in Gent, het SMAK, dan weg te vliegen naar de wolken.Een tentoonstelling die de carrière van de Belgische kunstenaar zou lanceren en de toon zou zetten voor zijn creaties voor de komende jaren.De vergelijking met Da Vinci en Jules Verne is bijna te voor de hand liggend, maar moeilijk te weerstaan.Door de jaren heen vermenigvuldigt Panamarenko machines en vreemde voorwerpen, bouwt raketten, vliegtuigen, onderzeeërs en andere vliegende schotels, waardoor we op een van zijn vliegende tapijten een wereldreis willen maken.Een kunstenaar zonder twijfel, maar ook een ingenieur en vooral een dromer, hij fascineert evenzeer als hij verrast en laat ons voortdurend twijfelen over de aard van zijn creaties.Hij navigeert dan tussen twee werelden: een wetenschappelijk technicus met poëtische projecten, een kunstenaar met grote technische kennis, hij is simpelweg niet te classificeren.Zijn grenzeloze verbeeldingskracht in combinatie met zijn wetenschappelijke kennis maken hem tot een hedendaagse Da Vinci, die kunst en wetenschap combineert in een uniek en resoluut ongewoon project in de 20e en 21e eeuw.Studieschetsen Motorpastilles, jaren 90Een selectie van werken om in zijn universum te duikenGalerie Wilde in Genève nodigt ons uit om eerst in dit universum tussen fantasie en wetenschap te duiken door middel van een selectie van werken die perfect representatief zijn voor het werk van de kunstenaar door de jaren heen.Aan de muren vinden we kostbare stukken: zijn voorbereidende tekeningen, de plek waar hij zijn gekke ideeën opschreef, zijn complexe projecten, voordat hij ze in praktijk bracht en zijn dromen waarmaakte.Hier realiseren we ons het best de complexiteit van de geest van de kunstenaar, ongetwijfeld verdeeld tussen wetenschappelijk werk en esthetische visie, en gaan zelfs nog verder door de realiteit in twijfel te trekken.Op papier tonen aantekeningen, cijfers, de zoektocht naar materialen de wens om een ​​object te creëren dat verder gaat dan de schijn van kunst.Onder de stukken die in de galerij worden gepresenteerd, vinden we een vlaggenschipobject uit 2003, getiteld Donnariet, met een onderzeeër die eruitziet als een vis of een zeezoogdier, maar waarin we graag zouden wegglippen voor een ritje in de afgrond.Want dat was eigenlijk de kracht van Panamarenko, dit vermogen om een ​​denkbeeldige wereld te creëren, de artefacten van een droom waarin we dromen waarin we wegglijden.Tot 27 oktober 2022, Galerie Wilde, Rue du Vieux-Billard 24, 1205 Genève, https://wildegallery.ch/artists/panamarenko-wilde-gallery/