Vanwege het coronavirus werken onze medewerkers thuis.

N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.

Horecazaken, culturele instellingen en zelfs gemeentelijke gebouwen zijn vaak niet goed toegankelijk voor Rotterdammers met een beperking. Dat moet snel veranderen, vindt Astrid Kockelkoren. Investeer in een inclusievere stad.

Meer dan 100.000 Rotterdammers lopen letterlijk en figuurlijk tegen drempels aan in de stad. Onlangs trok een studente van de Erasmus Universiteit nog aan de bel over de ontoegankelijkheid van de campus: met haar rolstoel heeft ze moeite zich zelfstandig over het universitaire terrein te bewegen. Veel toegangsdeuren zijn te zwaar, toegankelijke toiletten ontbreken vaak, liften die buiten werking zijn; om maar een paar voorbeelden te noemen. Hoewel ze dit bij de universiteit heeft aangekaart, is er nog niet veel veranderd. Te veel geld, voor een te kleine groep, is een samenvatting van het antwoord dat ze kreeg.

Onacceptabel en een gemiste kans. Iedereen moet ongehinderd kunnen studeren, met of zonder beperking. Een toegankelijke stad begint al bij het onderwijs; wie mag en wie kán er mee doen? Dit voorbeeld staat symbool voor hoe het anders moet in de stad.

Hoewel Nederland vijf jaar geleden het VN-verdrag voor de rechten van mensen met een beperking tekende, is er nog niet genoeg verbeterd blijkt uit onderzoek van het Sociaal en Cultureel Planbureau. Om mee te kunnen doen, is het nodig dat mensen met een beperking zelfstandig en zonder hulp door de stad kunnen bewegen. De openbare ruimte in het centrum van Rotterdam is nog redelijk toegankelijk; over het algemeen zijn de stoepen er breed. Wel is handhaving bij foutgeparkeerde deelscooters en uitdijende terrassen nodig. In de wijken buiten het centrum is het vaak een ander verhaal: een trottoir-oprit voor een rolstoel is niet altijd aanwezig en oversteekplaatsen kunnen veiliger. Horecagelegenheden, winkels, culturele instellingen en zelfs sommige gemeentelijke gebouwen zijn vaak niet goed toegankelijk in onze stad. Werk aan de winkel dus.

Theaters hebben vaak beperkte rolstoelplekken waardoor je heel vroeg moet boeken, waarna je meestal niet eens bij de rest van je gezelschap zit

Want één op de vijf Rotterdammers kan niet goed horen, niet goed zien of is mobiel beperkt. Hun verhalen lopen uiteen en zij ervaren hindernissen waar de meeste mensen niet snel bij stilstaan, maar die wel kunnen leiden tot uitsluiting. Zo hebben theaters vaak beperkte rolstoelplekken waardoor je heel vroeg moet boeken en dan kun je meestal niet eens bij de rest van je gezelschap zitten. Als doof kind kun je meestal niet naar dezelfde school als je vriendjes en vriendinnetjes uit de wijk. Een opleiding volgen op het mbo, hbo, of wo is lastig als je beperkte energie hebt; online onderwijs wordt nog niet standaard aangeboden.

En als je een fysieke beperking hebt, is verhuizen geen kwestie van je dozen inpakken en een verhuisbedrijf inhuren: een aanpassing in je woning, zoals het installeren van een aangepast toilet of verlaagd aanrecht, krijg je niet zomaar vergoed. De voorbeelden zijn eindeloos en geven gelijk ook de weerbarstigheid aan: het is niet ‘one size fits all’.

Daarom hebben we bij GroenLinks samen met verschillende belangenorganisaties een actieplan voor toegankelijkheid opgesteld dat is ingediend in de gemeenteraad. Ons voorstel bevat drie principes. Ten eerste: laat mensen met een beperking meedenken en meebeslissen over plannen en beleid voor de stad. Zij weten als geen ander wat er nodig is en wat werkt om de stad toegankelijk te maken. Dat hun expertise nodig is, blijkt uit het voorbeeld van een welwillende horeca-ondernemer in het centrum: die liet een toegankelijk toilet aanleggen met alles erop en eraan. Perfect, zou je denken. Ware het niet dat je eerst een trap moet betreden om bij dat toilet te komen.

Ten tweede: roep een toegankelijkheidsambassadeur in het leven. Deze ambassadeur kan een sleutelrol spelen: een luisterend oor voor mensen met een beperking die tegelijkertijd kan zorgen dat de gemeente knelpunten oplost. Dat lijkt logisch maar is het niet. Mensen met een beperking zijn nu soms wanhopig omdat ze niet weten bij wie ze moeten aankloppen.

En als het de gemeente écht menens is, wordt de portemonnee structureel getrokken om de stad inclusiever te maken. Wat ons betreft komt er zo snel mogelijk een toegankelijkheidssubsidie zodat winkels, horecazaken, maatschappelijke en culturele organisaties worden geholpen bij het aanpassen van hun panden en het trainen van personeel. Investeert de gemeente in aanpasbare woningen die flexibel zijn. En wordt budget vrijgemaakt om alle ontoegankelijke plekken in de openbare ruimte aan te pakken.

Deze maatregelen zijn niet alleen broodnodig voor die ruim 100.000 Rotterdammers met een beperking. Of je nu in een rolstoel zit, een blindenstok gebruikt, of met kinderwagen door de stad beweegt, iedereen heeft baat bij een toegankelijke stad.

Astrid Kockelkoren is raadslid en nummer 2 op de lijst van GroenLinks Rotterdam

Het laatste nieuws en de beste stukken over de mooiste rotstad die er is

Heeft u een tip over dit onderwerp, ziet u een spelfout of feitelijke onjuistheid? We stellen het zeer op prijs als u ons daarover een bericht stuurt. U kunt ons ook anoniem een tip geven.